Louvre Müzesi’nde Büyük Hırsızlık: Detaylar ve Çarpıcı Sonuçlar

Gündüz vakti, dünyanın en çok ziyaretçisini ağırlayan müzelerden biri olan Louvre’de gerçekleşen soygun, güvenlik kameralarını ve güvenlik görevlilerini yok sayarak büyük ses getirdi. Hırsızlar, Napolyon dönemine ait paha biçilemez 8 eseri çalarak şehir içinde hızla gözden kayboldular. Bu olay, Hollywood filmlerinde sıkça rastlanan dramatik kaçış sahnalarını andırsa da, uzmanlar bu tür olayların artık alışıldık hale geldiğine dikkati çekiyor.

Son on yılda Almanya, İngiltere ve ABD’de yaşanan birçok benzer vaka, sanat eserlerinin maddi değerinden çok, gömülü değerli taşlar ve metallerin hedef alındığını gösteriyor. Uzmanlar, çalınan parçaların yüzeysel değeri yerine, içerdikleri maddi değerden çok, sembolik ve tarihi öneminin düşük olduğunu vurguluyor. Büyük müzeler ve koleksiyonlar, güvenlik açısından her zaman gelişmiş önlemler almış olsa da, iç yapılar ve finansal kısıtlamalar nedeniyle zayıf noktalar devam ediyor.

Sanat suçlarına ilişkin önemli isimlerden Christopher Marinello, müzelerin korunmasının giderek zorlaşmakta olduğunu belirterek şu sözleri söylüyor: "Dünyaca ünlü bir müzeden pahalı mücevherler çalmak, bir kuyumcudan çok daha riskli ve sıkı korunan bir alan olduğu için tercih ediliyor." Günümüzde birçok kurum, güvenlik önlemlerini artırmak ve içerdeki değerli nesneleri korumak adına yeni adımlar atıyor, ancak tarih ve mimari yapılar, modern güvenlik önlemlerine direnç gösteriyor. Tarihi bina yapısının kırılganlığı, vitrinlerin her zaman açık olmasını ve sergilenen eserlerin sürekli göz önünde bulunmasını gerektiriyor.

Özellikle pandemi sonrası ekonomik sıkıntılar ve devlet bütçelerinin kısıtlanması, hırsızların kurban aldığı kurumlardaki zafiyetleri artırdı. Marinello, “Covid sonrasında kolluk kuvvetleri ve güvenlik altyapısına ayrılan kaynaklar önemli ölçüde azaldı. Louvre’un güvenliği bu zayıflıklara işaret ediyor ve şu an gerçekten kritik bir dönemden geçiyor” şeklinde konuşuyor.

Çalınan eserler arasında, Kraliçe Marie Amelie ve Kraliçe Hortense’e ait mücevherler, safir ve zümrüt setleri, Röliker broşu ve İmparatoriçe Eugenie’nin taçı yer alıyor. Ayrıca, müthiş bir tarihi ve sanatsal değere sahip diğer eserler de yüksek ihtimalle tehdit altında bulunuyor.

Son 10 Yılda Müzeden Yapılan Çalmalar ve Artış Trendleri

1911’de yaşanan efsanevi Mona Lisa hırsızlığı hala hafızalardadır; o zamanlar Vincenzo Peruggia adlı çalışan, Leonardo da Vinci’nin başyapıtını çalmış ve sonunda yakalanmıştı. Ancak, günümüzdeki olaylar, bu yıllık olayların ötesinde; Dresden’deki 113 milyon Euro’luk soygun, Blenheim Sarayı’ndan 4,75 milyon sterlinlik altın tuvalet, Berlin’deki Bode Müzesi’nden dev altın sikke ve ABD’deki spor koleksiyonları çalınması gibi birçok vakası içeriyor. Bu suçların motivasyonu her zaman maddi değer olmuştur; hızla ve gizlice nesneleri eritmek veya satmak, suçluların en sık tercih ettiği yöntemdir.

“Yasal piyasa bu eserleri satmaya elverişli değildir,” diyen uzmanlar, çalınan eserlerin ya hemen tanınacağı ya da kolayca satılamayacağı konusunda uyarıyor. Başarılı bir müzeden çalınan eser, çalıntı olarak piyasaya sürüldüğünde, büyük olasılıkla yüksek risk taşıyor ve yakalanma ihtimali oldukça yüksek.

Çalıntı eserlerin, değerli metallerinin eritilmesi ve taşların yeniden kesilmesi, fiyatları düşürürken, bu işlemler kanıtların tamamen yok edilmesine de neden olur. Marinello, “İşte bu nedenle, Louvre hırsızlarının, eserleri büyük ihtimalle uluslararası elmas uzmanlarına götürüp yeniden şekillendirmeyi planlaması olasıdır” diyerek olası yöntemleri açıklıyor.

Güvenlik Açıkları ve Güçlendirme Çabaları

Özellikle güvenlik konusunda yaşanan sorunlar, son olayların ardından yeniden gündeme geldi. Fransız devletinin hazırladığı rapor, müzede kullanılan güvenlik teknolojilerinin yeterince güncel ve etkili olmadığını gösteriyor. Birçok odada kameralardan, sismik ve hareket sensörlerinden yetersizlikler bulunuyor. Denon ve Richelieu kanadında güvenlik altyapısının zayıflıkları, hırsızların başarısını kolaylaştırıyor.

Uzmanlar, tarihi yapıların modern güvenlik donanımlarıyla donatılmasının güçlüklerini vurguluyor. Yeni nesil güvenlik önlemleri arasında, kameralara ek olarak hareket ve ses algılamalı sensörler yer alıyor; ancak, eski binalarda bu teknolojilerin uygulanması büyük zorluklar doğuruyor.

Fransa İçişleri Bakanı Darmanin, olayın ardından “Başarısız olduk” ifadesini kullanarak, ülke genelinde güvenlik değerlendirmelerinin hızlandırılacağını belirtti. Ayrıca, Louvre’un güvenliği için 160 milyon Euro’luk yeni bütçe ve teknolojik modernizasyon planları gündeme alındı. Bu adımların, ileride yaşanabilecek olayların önüne geçmek ve tarihimize sahip çıkmak amacıyla atıldığı söylendi.

Çalışma Saatleri ve Zamanlama Stratejileri

Uzmanlar, hırsızların olayları genellikle en hareketli ve en kalabalık zamanlarda planladıklarını söylüyor. Özellikle, açılış ve kapanış saatleri öncesinde ve sonrasında gerçekleşen bu suçlar, güvenlik görevlilerinin vardiya değişimlerini ve kalabalığı fırsat bilerek yapılmaya çalışılıyor.

Örneğin, Louvre’un Sabah 9:30’daki açılış saatine dikkat çekilirken, bu zamanın hırsızlar için ideal bir fırsat sunduğu belirtiliyor. Ayrıca, gelişmiş kesici aletler ve kamyonlar kullanılarak, müzelerin camları hızlıca kırılıp eserlerin çalınması mümkün hale geliyor. Artan teknolojik ürünler, bu tarz olayların önlenmesini güçleştiriyor olsa da, saldırganların elindeki imkanlar da hızla gelişiyor.

Siyasi ve mali faktörlerin de olayların zamanlamasında önemli bir rol oynadığı düşünülüyor. Fransız yetkililer, olayların siyasi iradeden ve finansal kaynakların yetersizliğinden dolayı zayıf kaldığını belirtiyor. Bu durum, tarihimize ve kültürel mirasımıza yönelik tehditleri büyütüyor ve toplumda güven kaybına neden oluyor.

Genel olarak, Louvre ve benzeri kurumların güvenliğini artırmak adına yeni stratejilere ihtiyaç duyulduğu açıkça görülüyor. Bu çerçevede, yüksek teknolojili önlemler ve güvenlik personelinin sayısının artırılması gündemde yer alıyor. Ancak, tarihsel yapıların korunması ve modern koruma sistemlerini entegre etmek her zaman kolay olmuyor ve acil önlemler gerektiriyor.

Çalınan eserlerin, yüksek risk altında olduğunu ve yakalanmalar halinde yerel veya uluslararası ağlara bağlı olarak büyük maddi kayıplar ve kültürel zararlara yol açabileceğini bilmek önemli. Bu nedenle, hem güvenlik sistemlerinin güçlendirilmesi hem de hızlı ve etkili müdahale mekanizmalarının kurulması büyük önem kazanıyor.