Göz Sağlığıyla Sınanan Bir Hayat: Jamie’nin Hikayesi

Jamie, sabahları 5.30’da kalkıp koşularına çıkan, motosiklet tutkusuyla Londra’nın sokaklarında zaman geçiren enerjik bir insandı. Ancak Nisan 2022’de yaşadığı küçük bir göz muayenesi, hayatında büyük bir dönüm noktası oldu. Bu kısa randevu, onun yaşamını kalıcı şekilde değiştirecek detaylar içeriyordu. Gözlerin içindeki basıncı ölçerken kullanılan hava üfleme testleri yapılıyordu ve Jamie’nin bu testteki sonuçları beklenilenin çok üzerinde çıktı. Sol gözünü kullanırken, çizelgedeki harfleri hiç göremediğini fark etti. Ertesi hafta yapılan kontrol sırasında ise, tabloyu bile görememe durumu hiç değişmemişti. Bu gelişmeler, Jamie’nin göz sağlığını derinlemesine araştırma gerekliliğini ortaya çıkardı.

Hızla ilerleyen süreçte, Jamie’ye Mayıs 2022’de Leber Kalıtsal Optik Nöropatisi (LHON) teşhisi kondu. LHON, özellikle 18-30 yaş arasındaki genç erkeklerde görülen ve kalıcı görme kaybına neden olabilen genetik bir rahatsızlıktır. En dikkat çekici semptomu, aniden ve genellikle iki gözü de etkileyen merkezi görme kaybıdır. Görme yetisinin neredeyse tamamen kaybolması, Jamie için büyük bir şoktu; çünkü aynı teşhis, onun ağabeyi Mark’a da çok yıllar önce konmuştu. Jamie, “Birçok kez LHON olup olmadığını sordum, ama doktorlar bana çok yaşlı olduğum için bunun olası olmadığını söylediler” diyerek yaşadıklarını anlatıyor.

Teşhis ve Sonrası

Teşhisin konulduğu gün, Jamie büyük bir şaşkınlık ve şok yaşadı. Sadece birkaç ay içinde görme yetisini kaybedeceği öngörüldü. Bu gerçeği kabullenmek onun için zordu; “Gerçekten sindiremiyorsunuz. Sonrasında, bir doktor tansiyonumu ölçtü ve yüksek olmasının benim için normal olup olmadığını sordu. Bunun üzerine, “Daha yeni kör olacağımı söylediniz bana!” diye tepki gösterdiğim günleri hatırlıyorum,” diye ekledi.

Görsel Bucket Listeleri ve Yeni Hayat Perspektifi

Teşhisle beraber gelen süreç, Jamie’nin yaşadığı duygusal dalgalanmaları ve kabulleniş aşamalarını içeriyor. Görme kaybının ardından hayatın anlamını yeniden sorgulamaya başladı ve kısa süre içinde görsel bucket listeleri oluşturmaya yöneldi. Bu listeler, onun gözleriyle göremediği güzellikleri deneyimleme arzusu ve hayallerini temsil ediyordu. Fransa’yı gezmek ve Atina’daki Akropolis’i görmek gibi planlar, onu motive eden en büyük amaçlar arasında yer aldı. Jamie, “Fransa’da üç yıl yaşadım ve akıcı Fransızca konuşabiliyorum. Bu yüzden, o ülkedeki pek çok anıyı hafızama kazımak istiyorum,” diyerek hayalimdeki destinasyonları paylaştı.

Sanatı sevdiği için, Londra’daki sanat galerilerini ziyaret etmeye devam ediyor. Van Gogh’un Ayçiçekleri tablosundaki renkleri hayal etmek bile onun duygularında büyük bir yoğunluk yaratıyor. “O gün, Ayçiçekleri’ni görmeye gittiğimde, bir bankta oturup tabloyu bir saat izledim. Diğer insanlar sadece yanından geçerken bile fark ediyorlardı,” diye anlatıyor.

Görsel Olarak Kayıp Farkındalığı ve Aile Bağları

Görme kaybına rağmen, sevdikleriyle vakit geçirmek onun en büyük önceliği haline geldi. “Odağım değişti; eşimle birlikte televizyon izlemek veya yeğenlerimle zaman geçirmek ön plana çıkıyor,” diyor. Ayrıca, görme kaybının ilerlemesiyle karşılaştığında, kendisini kabulleniş sürecine adım attı ve bu durumun onun yaşam kalitesini etkilemesini engellemeye çalıştı.

Görme Yetisini Kaybetmenin Son Dönemleri

İşte bu süreçte, Jamie görme yetisinin kötüleştiğini fark etti. “Televizyon izlerken, yazıları okuyamıyordum. Artık inkâr edemiyordum,” diyor. Görme yetisinin tamamen ortadan kalkmaması adına, yaklaşık altı hafta içinde hareket etmeye başladı ve bu süreçte RNIB’ye ulaştı. Kendisine, iPhone ve uzun baston eğitimleri gibi pek çok desteğin sağlandığını belirtiyor. Şu an sadece gölgeleri ve şekillerin ana hatlarını görebiliyor, ama bu bile onun için büyük bir adım.”

Hayatın Değeri ve Şimdi

Jamie, “Onu asla göremeyeceğim, ama hayatıma görme olmadan da devam edebileceğimi göstermek istiyorum,” diyerek güçlü duruşunu ortaya koyuyor. Koşmaya devam etmek ve günlük aktivitelerinde aktif olmak onun kendine olan güvenini pekiştiriyor. En yakın arkadaşlarından biri ve rehber koşucusu Ian Walker ile katıldıkları Royal Parks Yarı Maratonu’nda toplamda 10.000 Sterlin toplamayı hedefleyerek, hayır kurumlarına destek olmaya devam ettiler. Jamie, “RNIB gibi imkânlar sağlayan kuruluşlar sayesinde, kör ve görme engelli insanlar neredeyse her şeyi yapabilir. Çalışma çağındaki körlerin sadece dörtte biri iş gücüne katılıyor. Bu gerçekten çok utanç verici bir durum. Bu yüzden, herkesin karşılaştığı kör bireyleri desteklemesi ve engelleri birlikte aşmamız gerekiyor,” diyerek sözlerini tamamladı.