Deprem Sonrası Hayata Tutunmaya Çalışan Bir Annenin ve Oğlunun Hikayesi
Kahramanmaraş merkezli depremlerde evini kaybeden ve Defne ilçesinde yaşamlarını sürdüren 50 yaşındaki anne Semra Özbay ve 23 yaşındaki oğlu Barış Özbay, yaşadıkları depremin ardından hayata birlikte tutunarak yaşamlarını sürdürüyor. Depremde hem ...
Deprem felaketinden sonra hayatları altüst olan Semra ve Barış Özbay ailesi, yaşadıkları zorlu sürecin içinde birbirlerine tutunarak yaşam mücadelesi veriyor. Evinin yıkılması ve yakınlarını kaybetmenin ardından, genç oğulları Barış, psikolojik ve fiziksel olarak derin bir kırılma yaşadı. Üç yıldır evden çıkmayan ve günlük ihtiyaçlarını bile tek başına karşılamakta zorlanan genç, sanal dünyaya olan bağımlılığıyla dikkat çekiyor.
Barış’ın durumu, ailesini derinden etkiliyor. Annesi Semra Özbay, oğlunun psikolojik olarak toparlanması ve hayata yeniden tutunabilmesi için büyük bir çaba sarf ediyor. Oğlunun yalnızca bilgisayar ve telefonla ilgilenmesine üzülerek, onun yeniden normale dönmesi adına yardım edilmesini istiyor. Her gün evde sadece temel ihtiyaçlar için dışarı çıkan Barış, uzun süreler banyo yapmıyor ve genel sağlığıyla ilgilenmiyor.
Genç adamın kendini eve kapatması ve iletişim kurmaması aileyi çok zor durumda bırakıyor. Barış, “Hiçbir şey yapmak istemiyorum; duş almak, tuvalete gitmek ya da yemek yemek gibi temel ihtiyaçlarımı zorunluluk olarak yerine getiriyorum” diyerek duygularını dile getiriyor. Günlerinin büyük bir kısmını uyuyarak ve telefonla oynayarak geçiren genç, yaşamdan hiçbir beklentisinin kalmadığını anlatıyor.
Deprem öncesinde lojistik bölümünde okuyan ve başarılı bir öğrenci olan Barış, yaşadığı travma sonrası umutsuzluk içinde. “Depremden iki ay önce kendimi eve kapattım. Öncesinde de hayata karşı bıkkınlık yaşıyordum” diyerek, yaşadığı ruhsal çöküntüyü anlatıyor. Dolaysıyla yaşam motivasyonunu yitiren genç, “Hiçbir hayalim yok. Her şey bana göre değil ve istemiyorum” ifadeleriyle duygusal durumunu özetliyor.
Oğlunun bu durumuna üzülerek, annesi Semra Özbay, “Depremde nenesini kaybetti ve arkadaşlarıyla iletişimi koptu. Eskiden çok çalışkan ve başarılıydı; okula ilk sırada giriyordu. Ancak şimdilerde sadece telefon ve bilgisayarla ilgileniyor, kendisiyle konuşmak neredeyse imkansız hale geldi” diyerek acılarını paylaşıyor. Annesi, onun eski haline dönebilmesi için yardım çağrısında bulunuyor ve yetkililerden destek istiyor.
Semra Hanım, “Oğlumu hastaneye götürüp tedavi edilmesini arzuluyorum. Kendisiyle ilgili endişelerimiz arttı, onun hayatta tutunması için yardımlar gerekiyor” diyerek, çaresizlik ve üzüntüsünü dile getiriyor. Bu zor süreçte, aile olarak en büyük dilekleri, Barış’ın yeniden normale dönebilmesi ve hayata umutla bağlanmasıdır.